FOTO's: Hoogwater in Frankrijk en Parijs

De beelden van Parijs waar het water maar blijft stijgen en stijgen worden inmiddels ook in de Nederlandse huiskamers bekeken. In Frankrijk kampt een enorm gebied met wateroverlast. Kwam in 2016 het water vooral vanuit de rivier de Loing en de Yonne, nu zetten naast deze rivieren de Marne, de Seine en de Aube hele gebieden onder water.

Een van onze medewerkers ligt in Nogent-sur-Seine, veilig op een losplek, net nog voordat het niet meer kon. Lees hieronder het verslag vanuit Frankrijk. 

Veilige ligplek
Op de Franse televisie zien we hoe schuttingen en heggen van wat ooit tuintjes waren, mathematische figuren tekenen in de waterplas.  Wij liggen gestremd in Nogent-sur-Seine, onze losplek die we net op tijd wisten te bereiken. Het was een zware gang opvarend vanaf het schippersplaatsje Conflans-St-Honorine, net na de bocht vanuit de (afgaande) Oise, voorbij Parijs tot Nogent. De olieboer in St Mammes had er goede klanten aan. Maar nu niet meer. Er is geen schip dat nog varen kan of mag; de bruggen zijn te laag, de stroming te extreem, sommige sluizen zijn zelfs overstroomd. Je hebt geluk als je, net als wij, op een plek ligt waar je vast kan maken, want veel bolders zijn onder water verdwenen, de kades ondergelopen en waar moet je dan blijven?

Landschap veranderd
Wij voelen er niet veel voor om, zoals bij woonbootbewoners in Parijs, van ons schip geëvacueerd te worden. Hier bij Nogent sur Seine is er een kade waar containers worden gelost. Als het schip leeg is kunnen we er meestal makkelijk afstappen. Nu hangt er een trap om aan- of van boord te komen. Iedere dag worden de touwen weer een beetje gevierd en wordt het verschil tussen waterlijn en kade kleiner.  Aan de overkant, waar de vissers vaak zitten, is het pad overstroomd en dus onbegaanbaar. Maar ook als wij een tochtje maken om het landschap te bekijken moeten we regelmatig terug doordat de wegen onder water staan. We zien zilverreigers in wat een weiland was, op jacht naar visjes, terwijl de zwanen en eenden opeens een enorm gebied ter beschikking hebben.

Hoogwater
Toch blijft het opmerkelijk dat op het Nederlandse journaal beweerd wordt dat de Seine in een eeuw nog niet zo hoog gestaan heeft in Parijs. Op het moment van berichtgeving had de Seine nog niet de 5.85 bereikt, de hoogte op 29 januari. Maar in 2016 bereikte de Seine een hoogte van 6.10m. In beide gevallen voeren wij kort voor het hoogste punt bereikt werd, en dus kort voordat er niet meer gevaren kon worden, door deze stad.

Parijzenaren
En beide keren hadden we ontzettend te doen met al die daklozen die met zoveel vernuft en creativiteit langs de oevers van de Seine, onder de betonnen bouwwerken van parkeergarages en wegen, hun paleisjes hadden gebouwd. Hun eigen plekjes waarbij complete houten huisjes verschenen met bloembakken, trappetjes, veranda’s en zelfs schotels (hoe ze aan de stroom kwamen? Geen idee!) . Terecht stelt de burgemeester van Parijs dat hij juist met deze mensen zo te doen heeft. Zij hebben geen verzekering die de schade dekt en je mag hopen dat ze op tijd weg zijn als het water te hoog komt, want er is geen achteruitgang. De wisser waarmee we langsvarend een van de bewoners in de weer zagen om het water weg te vegen, terug naar de Seine, zou lachwekkend zijn als het niet zo treurig was. 

Binnenvaart vergeten?
Bizar dat we nergens horen of zien in de berichtgeving welk effect dit heeft op de binnenvaart en de bedrijven die daarvan afhankelijk zijn: wel heeft men het erover dat de passagiersschepen en rondvaartboten niet meer kunnen varen en dat het gewas van de boeren vernietigd wordt. Ook hier verdwijnt de binnenvaart, zelfs in dit soort gevallen, uit het bestaan en dus uit het nieuws lijkt het wel.